PONIEDZIAŁEK SZÓSTEGO TYGODNIA WIELKANOCNEGO

J 15,26-16,4a

Jezus powiedział do swoich uczniów:
„Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku.
To wam powiedziałem, abyście się nie załamali w wierze. Wyłączą was z synagogi. Owszem, nadchodzi godzina, w której każdy, kto was zabije, będzie sądził, że oddaje cześć Bogu. Będą tak czynić, bo nie poznali ani Ojca, ani Mnie. Ale powiedziałem wam o tych rzeczach, abyście gdy nadejdzie ich godzina, pamiętali o nich, że Ja wam to powiedziałem”.

          „Wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku.”
Tymi słowami zwraca się Jezus do Apostołów żegnając się z nimi w Wieczerniku przed Swoją Męką. Słowa te są stwierdzeniem faktu: oni, Jego najbliżsi uczniowie, ci, którzy byli z Nim od początku – są Jego świadkami. On już ich wysyłał z misją głoszenia Swej nauki – kiedy to szli po dwóch do tych miejsc, do których On miał iść, aby przygotować ludzi na Jego przyjście. W tych słowach Jezusa jest obecne także polecenie: bo oni, Apostołowie, otrzymują zadanie bycia świadkami Dobrej Nowiny „aż po krańce ziemi”. To im Jezus powie przed Wniebowstąpieniem: „Idźcie na cały świat i nauczajcie wszystkie narody”. I to zadanie (jak wiemy) spełniali z wielkim zaangażowaniem i poświęceniem. Ale w tych słowach Chrystusowych z Wieczernika dostrzeżmy polecenie dane nam wszystkim, dane każdemu z uczniów Chrystusa, dane każdemu członkowi Kościoła św. Jezus chce, by każdy z nas był Jego świadkiem. Jezus pragnie, by każdy z nas był głosicielem Jego nauki. Jesteśmy – przez fakt otrzymania sakramentu chrztu św. – zobowiązani nie tylko do tego, by swoją wiarę pogłębiać i umacniać (z pomocą Bożą łaski), ale także: mamy o swej wierze, o swej przynależności do Chrystusowego Kościoła, nieustannie dawać świadectwo. „Wy też świadczycie...”. Czy jednak naprawdę jesteśmy świadkami Chrystusowej Ewangelii?