UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA ŚW. JANA CHRZCICIELA

Łk 1,57-66.80

Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza.
Jednakże matka jego odpowiedziała: „Nie, lecz ma otrzymać imię Jan”.
Odrzekli jej: „Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię”. Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać.
On zażądał tabliczki i napisał: „Jan będzie mu na imię”. I wszyscy się dziwili. A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się. zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: „Kimże będzie to dziecię?” Bo istotnie ręka Pańska była z nim.
Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem; a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem.

          „Kimże będzie to dziecię? Bo istotnie ręka Pańska była z nim.”
Słowa mówiące o reakcji ludzi na wydarzenia związane z narodzinami Jana, syna Zachariasza i Elżbiety, mówią o tym, że w planach Bożych Jan miał jakże ważną rolę do odegrania. Elżbieta, mimo podeszłego wieku, stała się matką. Zachariasz, kapłan, któremu trudno było uwierzyć słowom zapowiedzi przekazanej przez Gabriela – stał się niemy aż do momentu, kiedy po urodzeniu syna napisał na tabliczce: „Jan będzie mu na imię”. Tak, bo ten został przez Boga wybrany, by przygotować ścieżki na przyjście obiecanego Mesjasza. On miał prostować drogi na Jego przyjście. On wskazał Go ludziom mówiąc: „Oto Baranek Boży!”. „Kimże będzie to dziecię?” Wiemy, kim był Jan, kiedy dorósł, kiedy nad Jordanem wzywał ludzi do przygotowania się na spotkanie z Jezusem. A dziś, kiedy obchodzimy uroczystość narodzenia św. Jana Chrzciciela – uświadamiamy sobie, że jego wezwanie do nawrócenia, do prostowania ścieżek życia, do gotowości na spotkanie z Panem – jest wciąż aktualne. I to nie tylko w okresie Adwentu, kiedy to Kościół św. stawia przed nami w sposób szczególny tego proroka – ale zawsze. Niech słowa św. Jana, poprzednika Pana, wciąż nas mobilizują do tego, by „prostować ścieżki naszego życia”, by były one zawsze według woli Chrystusa, naszego Odkupiciela.